απαγκιο : Γελάμε κι ας μας βγει και σε καλό

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γελάμε κι ας μας βγει και σε καλό. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2020

Πίτσα ντι Ρουφιάνο

Τηλεφώνημα για παραγγελία φαγητού:

- Γεια σας! "Πίτσα Mario" εκεί;

- Όχι κύριε." Είμαστε το "Google Pizza".

- Κάλεσα λάθος αριθμό;

- Όχι κύριε Μυλωνά. Η Google αγόρασε το κατάστημα "Πίτσα Mario".

- A, καλά. Τότε θα ήθελα να παραγγείλω μία πίτσα.

- Εντάξει, κύριε Mυλωνά. Ως συνήθως;

- Ως συνήθως; Ξέρετε τι παραγγέλνω "συνήθως";

- Σύμφωνα με τα στοιχεία μας, τις τελευταίες 15 φορές, είχατε παραγγείλει πίτσα 12 τεμαχίων με διπλό τυρί, λουκάνικο, χαλούμι, πιπεριά, μανιτάρια και παχιά ζύμη.

- Xμ... Λοιπόν, ναι. Αυτό θα ήθελα να παραγγείλω κι αυτή τη φορά.

- Μήπως μπορώ να προτείνω για σας και τη φίλη σας την Μαρία από τα Βριλήσσια, αυτή τη φορά, να πάρετε μικρότερη πίτσα με 8 φέτες με ρικότα, ρόκα και ντομάτες ;

- Όχι, μισώ τα λαχανικά.

- Έχετε όμως υψηλή χοληστερόλη.

- Πώς το ξέρετε;

- Έχουμε τα αποτελέσματα των εξετάσεων αίματός σας στον ΕΟΠΥΥ, τα τελευταία 7 χρόνια.

- Ίσως είναι κι έτσι, αλλά δεν θέλω πίτσα με λαχανικά. Παίρνω ήδη φάρμακο για υψηλή χοληστερόλη.

- Ναι, αλλά παίρνετε το φάρμακο ακανόνιστα. Πριν από 4 μήνες αγοράσατε από το φαρμακείο μια συσκευασία μόνο με 30 δισκία. Σύμφωνα με τον γιατρό σας, τον κύριο Παπαδόπουλο, δεν μπορεί να σας έφτασαν, αν ακολουθούσατε τις οδηγίες του φαρμάκου.

- Αγόρασα τα υπόλοιπα, άλλη μέρα, σε άλλο φαρμακείο.

- Η αγορά σας δεν εμφανίζεται στην πιστωτική σας κάρτα, κύριε.

- Πλήρωσα μετρητά.

- Κακώς. Σύμφωνα με τον άδειο τραπεζικό σας λογαριασμό, δεν έχετε κάνει ανάληψη τόσα χρήματα.

- Έχω άλλη πηγή εισοδημάτων. Πήρα αναδρομικά σύνταξης από το έτος 2013.

- Ναι, αλλά δεν κάνατε τροποποιητική δήλωση και φάγατε πρόστιμο από την ΑΑΔΕ.

- Αρκετά! Κουράστηκα με το google, το facebook, το twitter και το whatsapp. Φεύγω για ένα νησί στον Ινδικό ωκεανό, χωρίς ίντερνετ και κοινωνική δικτύωση, όπου κανείς δεν θα με κατασκοπεύει!...

- Καταλαβαίνω, κύριε, αλλά δεν μπορείτε να βγάλετε αεροπορικό εισιτήριο για Μαλδίβες. Σύμφωνα με το ταξιδιωτικό σας γραφείο "Go Wild", πρέπει να ανανεώσετε το διαβατήριο της κουμπάρας σας. Έληξε πριν από 5 εβδομάδες. Και επιπλέον, θυμείστε της να καλέσει τον γυναικολόγο της, γιατί είναι έγκυος. Συγχαρητήρια!

Υ.Γ. Καλές αντοχές να έχουμε όλοι μας, εντός σπιτιού και εκτός πανικού. Αποθέματα σε τρόφιμα και χαρτιά υγείας, έχουμε όλοι μας. Ας φροντίσουμε για τις καβάτζες μας σε χαμόγελα, αισιοδοξία και αλληλεγγύη.

(Κείμενο και φωτογραφίες αλιευμένα απ' το διαδίκτυο)

Τετάρτη 21 Αυγούστου 2019

«Το μούσι πάει σύννεφο»

Σσστ… κρύβε λόγια, κύριε Περδικούλη μου. Και μη λες ονόματα. Λέγε με «Πρόεδρε». Θα καταλάβω εγώ. Και Ντόρα να με πεις, πάλι θα καταλάβω. Γι’ αυτό λούφαξα ο φουκαράς εδώ μέσα, κύριε Περδικούλη μου. Κόσμο αξούριστο έχει, υπόκοσμο με τη σέσουλα έχει, κι από μούσια -δόξα τω Θεώ- ούτε στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων τόση τρίχα. Κότσαρα κι εγώ μια μουστάκα σαν υπόστεγο, τρούπωσα εδώ χάμω, κι άντε να με γνωρίσουν μετά. Άντε, να με γνωρίσουν. Παιδί!... ένα γλυκύ βραστό, σε παρακαλώ!

Και, πού είσαι; Κύριε Περδικούλη μου, μη γυρίσεις απότομα. Αυτός εκεί πίσω, με τα γυαλιά τα φινιστρίνια… Μου φαίνεται πως κρύβεται, κύριε Περδικούλη μου. Γύρευε ποιος τον κυνηγάει κι αυτόν τον χαντακωμένο! Αφού να σκεφτείς κύριε Περδικούλη μου, ρώταγε τον καφετζή τον Πανάγο, μήπως το καφενείο έχει κάνα πεζούλι από πίσω, κι αν πατιέται. Κι ο άλλος πίσω μου, ο ψωμωμένος, που είναι σαν αιδεσιμότατος… Mα μην καρφώνεσαι έτσι, κύριε Περδικούλη μου! Θα μας πάρουν είδηση και θα γίνει του Κουτσόπυργου, εδώ μέσα. Αυτός που λες, κύριε Περδικούλη μου, κοιτιόταν περίεργα με τον άλλο εκεί πίσω. Τον φινιστρίνη, ξέρεις… Κοντοχωριανοί θα είναι, να μου το θυμηθείς, κύριε Περδικούλη μου. Σε τα μας τώρα; Τήρα να δεις που θα έχουν καμιά βεντέτα κι αυτούνοι, και θα ντρέπουνται τα πλατάνια του χωριού, γι’ αυτό μασκαρεύτηκαν έτσι. Τώρα βέβαια θα μου πεις. “Ποια πλατάνια, κατακαημένε Θωμά; Στάχτη και μπούρμπερη γινήκανε όλα”. Ε, κάτι θα ντρέπονται κι αυτοί οι δόλιοι.

Πάμε σιγά-σιγά, κύριε Περδικούλη μου; Εδώ πέρα, δεν ξεχωρίζει ο ҆γούμενος το καλογεροπαίδι του, έτσι που γινήκαμε. Και να ҆ρθει δηλαδή ο Στέλιος ο Κοντογιώργης, με τόσα μούσια εδώ μέσα, θα ξεχάσει τη βεντέτα, θα με πιάσει αγκαζέ και θα γίνουμε μπιντζινάκατοι. Γιατί, κύριε Περδικούλη μου, στο λέω εγώ, ο Θωμάς ο Μακρυκώστας και να με θυμηθείς. Τα μούσια ολονών εδώ μέσα, μπορεί να είναι από αληθινές τρίχες, αλλά οι μούρες τους είναι μουσαντένιες. Μουσαντένιες και μπαμπέσικες, κύριε Περδικούλη μου!

Πάω πίσω, ν’ αράξω στο πλατάνι του χωριού μου. Όσο υπάρχει ακόμα κι αυτό. Να ζητήσω για λογαριασμό τους συγχώρεση απ’ το πηγάδι, απ’ τα φραγκόσυκα κι απ’ τα κουκουνάρια. Κι απ’ τον Νίκο τον Παπίδα που του έχουν φορέσει ένα φέσι με φούντα από δω, ίσαμε τον αστράγαλο. Κι απ’ όλους τους νοικοκυραίους που πληρώνουν χρόνια τώρα, για ν’ αφρατεύουν αυτοί τα μούσια τους.

Ωρεντουβάρ κύριε Περδικούλη μου!

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2019

Η Σούζυ ψεύδεται (αλλά δεν τρώει)

Πελαζί μου, σου έχω νέα. Η Σούζυ πήγε τελικά σε σύμβουλο διατροφής, έκανε κάτι δίαιτες εξπρές, στο καπάκι χτύπησε και μια βραζιλιάνικη λιπογλυπτική, “μάσησε” κάτι βαζάκια με χάπια και σκόνες αδυνατίσματος, τυλίχτηκε με στρέμματα μεμβράνης και θερμαντικά ζουμιά, που κάνουν -λέει- επίπεδη κοιλιά και σμιλεμένα μπράτσα. Μετά, πήγε και σήκωσε μάγουλο, ζωγράφισε φρύδι, φούσκωσε χείλι, χτύπησε κι ένα σολάριουμ, έβαλε μαλλί κι έριξε κι ένα φινίρισμα στον τόρνο, σε κάτι προγούλια και διπλοσάγονα. Αγνώριστη έγινε, στο σταυρό που σου κάνω. Να την έβλεπες από μια μεριά! Θα τρόμαζες. Μεταξύ μας όμως τώρα, μόνο εσύ θα μπορούσες να την συνεφέρεις. Να την πιάσεις απ’ το μαλλί (προσοχή στα εξτένσιον) και να την επαναφέρεις στις εργοστασιακές της ρυθμίσεις:

- Εμουά ζε σουί Πελαζί, ντε Παρί.

- Εμουά ζε σουί Μουρλή, ντε Πλαστική.

- Σούζυ;… Ρε, Σουζάρα, εσύ είσαι;

- Κρύβε λόγια Πελαγία μου. Λέγε με «Κουκλίτσα μου», θα καταλάβω εγώ.

- Σούζυ, ακόμα ψεύδεσαι!... Ψεύδεσαι κι ας μην τρως! Τι μασκαριλίκια είν’ αυτά;

- Τι να κάνω Πελαγία μου; Έπρεπε να βρω την αυτοεκτίμησή μου. Το είπε και ο διαιτολόγος μου.

- Κι έχασες τον εαυτό σου τελικά. Βρε Σούζυ, στην παλιά μας φιλία σε ξορκίζω… έχεις δει τον καθρέφτη σου;

- Ουουου… άλλος άνθρωπος έγινα!

- Άσε μας κουκλίτσα μου! Λάθος άνθρωπος έγινες!

- Mωρέ, λέγε εσύ! Εγώ και μίνι θα βάλω, και σορτσάκι θα φορέσω, και θα πάω και στη Μύκονο, να κάνω φάση. Αμέ!...

- Ζαμέ και το κρίμα στο λαιμό σου. Εγώ, η Πελαγία απ’ τη Νέα Φιλαδέλφεια στο λέω και να μου το θυμηθείς. Θα γελάσουν κι οι πελεκάνοι μαζί σου.

- Ζηλεύεις Πελαγία. Τι να σου κάνω, που δεν έχεις ακόμα εκείνο το ραφτάδικο στο Σηκουάνα. Θα γινόμουν το μοντέλο σου. Χρυσές δουλειές θα κάναμε.

- Όσο ήμουν εγώ Παριζιάνα, άλλο τόσο είσαι κι εσύ μοντέλο. Και να σου πω κάτι ρε Σούζυ; Μια χαρά ήσουν τότε, με τα πιασίματά σου, τα παχάκια σου και τις περιφέρειές σου. Τουλάχιστον, ήσουν αυθεντική.

- Γιατί, τώρα τι είμαι δηλαδή;

- Σαν παραφουσκωμένη νεόγρια είσαι. Τέλος πάντων, κάνε ό,τι καταλαβαίνεις χρυσό μου. Φεύγω. Άφησα στη μέση μια παρτίδα μπόμπα χαρακίρι στου στρατηγού.

- Αυτό, από άλλη ταινία δεν είναι;

- Ναι, ναι… μαζευόμαστε οι παλιοί φίλοι και στήνουμε κανένα χαρτάκι να περάσει η ώρα. Λοιπόν, γεια σου Σούζυ-μοντελίστ, και καλά τραβήγματα! Χαιρέτα μου τους ανεμόμυλους της Μυκόνου!

- Κάτσε βρε Πελαγία μου, θα ᾽ρθω κι εγώ μαζί σου. Πεθύμησα τα παλιά μας λημέρια. Κάτσε να βγάλω αυτό το κολάν, γιατί με στενεύει… βοήθα με λίγο.

- Θ’ αργήσουμε πάντως, να το ξέρεις. Ο στρατηγός έχει μεγάλο τραπέζι απόψε. Μπορεί να χάσεις και την πτήση για Μύκονο.

- Και δεν μου λες, βρε Πελαγία… θα… θα έχει και τίποτα μεζεδάκια;

- Tα ελέη του Θεού Σούζυ μου!

- Μωρέ, κομμάτια να γίνει! Και πώς θα πάμε στου στρατηγού;

- Πάντως με τη κομπινεζόν, δεν μπορείς να έρθεις. Άσε που δεν θα σε γνωρίσει κανείς, χρυσό μου, έτσι που έγινες. Να δοκιμάσουμε το παλιό φουστάνι που σου έραβα τότε;

- Το έχεις κρατήσει Πελαγία μου;

- Μωρέ, εγώ το κράτησα. Τι λες; Είσαι;

- Θα βάλεις ένα χεράκι να κάνουμε μια πρόβα; Όπως τότε…

- Έλα δω… Πώς έγινες έτσι, πανάθεμα σε; Σαν την Τουίγκι κατάντησες.

- Tι είν’ αυτό;

- Μία από άλλη ταινία, δεν την ξέρεις.

- Και πώς θα πάμε στου στρατηγού Πελαγία μου;

- Θα περάσει να μας πάρει ο Βαγγέλης με τ’ αεροπλανάκι του.

- Κι αυτό, από άλλη ταινία δεν είναι;

- Πολλά ρωτάς. Για να σε δω… αυτή είσαι! Η αγαπημένη τροφαντούλα μου.

- Πω-πω, ξανάγινα σαν κρεοπωλείο πάλι! Βρε Πελαγία, πώς θα σηκωθεί το αεροπλάνο του Βαγγέλη;

- Μωρέ θα τραβήξουμε μαλλί, που θα πάει σύννεφο, Σούζυ μου!

//Αφιερωμένο σ’ όλα τα ακομπλεξάριστα κορίτσια κάθε ηλικίας, που αγαπούν τις εξωτερικές τους ατέλειες και σέβονται τον εαυτό τους.

Καλό καλοκαίρι και προσοχή στην εσωτερική πλαδαρότητα!//

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

Γιατί... έτσι!

“Δεν παραδίδω το γραφείο στη Βουλή”

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης Vs Ζωής Κωνσταντοπούλου

Ελάτε να το πάρετεεε!...

“Μπαντ νιουζ ντάντη. Η Ζωή σε διώχνει”.

“Τρολάρετε ρε; Εγώ δεν αποθαίνω πείτε της... έχω διαρκείας”.

“Η Κωνσταντοπούλου ρε πατέρα... Θέλει να της δώσεις πίσω το παιδικό σου δωμάτιο”.

“Μπουχαχαχα.... καλό! Τραβάτε πείτε της πως δεν το κουνάω απ’ επαέ, αν δεν μου πέμψουνε τ’ απολυτήριο απ’ το τάγμα!”

“Μήπως να την κάνουμε σιγά-σιγά ρε πατέρα; Καλά φάγαμε μέχρι τώρα. Μην είμαστε και πλεονέκτες”...

“Ντόρα, αυτός δεν είναι δικό μου παιδί”...

“Δεν είναι της παρούσης αυτό. Πληζ ντάντη, ας μην ανοίγουμε θεσμικά προβλήματα”.

“Μα είμαι συναισθηματικά δεμένος με το δωμάτιο αυτό. Δεν το καταλαβαίνει αυτή η δαμάλα;”

“Είναι λέει κανονισμός της βουλής”.

“Μπα; Κι ο Αντρέας γιατί έχει δωμάτιο; Γι αυτόν δεν ισχύει ο κανονισμός;”

“Αχ ντάντη, μας άφησε χρόνους ο Αντρέας!”

“Πέθανε ο Ζαϊμης; Μα τι μου λέτε; Πότε, πώς;”

“E, του' ρθε το απολυτήριο απ’ το τάγμα! Χοχοχο!...”.

"Σατ-απ μπράδερ Κυριάκος! Αυτά που κάνεις είναι μονομερείς ενέργειες και δεν υπηρετούν το συμφέρον του ντάντη!"

“Είναι ανφέρ! … ούτε ογδόντα χρόνια δεν το έχω…“

“Ντάντη-κουλ! Όταν θα έρθουμε πάλι στα πράγματα, η πρώτη προτεραιότητα θα είναι να αποκαταστήσω τις κοινωνικές αδικίες που έγιναν εις βάρος σου. Δεν πάει άλλο! Έχουμε διαβεί τον Ρουβίκωνα προς το γκρεμό!..."

“Βρε δε πα να λέει αυτό το νιάνιαρο! Εγώ Ντόρα μου θα σε κάμω βασίλισσα κι ύστερα θ’ αποχωρήσω. Ξέρετε τι τράβηξα εγώ στα νιάτα μου; Με ανάλατες φασολάδες μεγάλωσα. Από τρεις μεριές έτρωγα. Στα συσσίτια των φοιτητών, των φαντάρων και των δικηγόρων! Αμέ!... Με το κουτάλι στη τσέπη πέρναγα τις γερμανικές φάλαγγες. Και δόξα τω Θεώ, και βουλευτιλίκια έζησα, και πρωθυπουργιλίκια και φτιάξαμε κι ολάκερη περιουσία. Άντε γιατί άμα τα πάρω, θα της αρχίσω τις … ευχές και θα την δείτε την Ζωούλα να σερβίρει νερό στη βουλή!

Κι έπειτα τι νομίζετε; Σε δέκα χρόνια θα το έχει ξεχάσει…”

Σκίτσο εποχής του Κ. Μητρόπουλου

Παρασκευή 9 Ιανουαρίου 2015

“Για τις παλιές τις κάλτσες μη μιλααάς…” ♫ ♩ ♬

[Lyrics: Yorgos]

‘Έμειναν 19 μέρες / Ό,τι και ν’ ακούτε, τίποτα δεν είναι εύκολο /

Η κοινοβουλευτική μάχη για το Κίνημά μας θα κερδηθεί…

Πάμε!

Φίλο με Φίλο/

Συγγενή με Συγγενή/

Πόρτα - Πόρτα”

- Ντρρριιιιν…
- Ποιος;
- Το κίνημα που παραγγείλατε. Τι όροφο είστε;
- Τρίτο, αλλά δεν παραγγείλαμε τίποτα. Μάλλον λάθος κουδούνι πατήσατε.
- Ποτέ δεν προσποιήθηκα τον αλάνθαστο. Ξέρω τα λάθη μου… Έχω διδαχθεί απ’ αυτά.
- Τι θες ρε Χριστιανέ μου νυχτιάτικο;
- Ήρθα να βάλω και πάλι το κεφάλι μου στο ντορβά και ν’ αναλάβω πρωτοβουλία δημιουργικής ρήξης με το κομματικό κατεστημένο!
- Αν δεν ξεκουμπιστείς τώρα, φωνάζω την αστυνομία!
- Αυτό θα έκανα αν είχα προσωπική ατζέντα, θα σιωπούσα, θα βολευόμουν και θα το έβαζα στα πόδια. Αλλά όχι! Αυτή τη φορά είμαι αποφασισμένος. Ήρθα για να μείνω!
- Ποιος είσαι ρε άνθρωπε;
- Αυτός είμαι. Αυτός ήμουν. Αυτός θα είμαι πάντα… Και είμαι έτοιμος να δεχθώ κάθε κριτική.
- Αν έρθω κάτω θα δεχτείς κάτι άλλο, γι αυτό μάζευέ τα και δρόμο!
- Είμαι μαθημένος να με πετροβολούν. Πόνεσα για τις αποφάσεις μου… Αλλά τη χώρα στα ζάρια δεν την έπαιξα.
- Γιατί πρέπει να μ’ ενδιαφέρει εμένα αν την έπαιξες τελικά;
- Γιατί η αγορά και η επιχειρηματικότητα έχoυν παγώσει. Κι εγώ επίσης. Είναι απαράδεκτο να έχετε στημένο έναν πρώην πρωθυπουργό τόση ώρα. Και μάλιστα σε μια πυλωτή!
- [Ρε Θανάση, αυτός δεν ξεκολλάει από κάτω… Να του ανοίξω να μας αφήσει κανένα φυλλάδιο και να ξεκουμπιστεί να φύγει;]
- [Κρύψε τα ρολόγια και τις βέρες πρώτα… Βάλε και τη γιαγιά στην κάμαρη, μην τον δει και πάθει δεύτερο εγκεφαλικό]
- [Ανοίγω κι ο Θεός μαζί μας!]... Πού’σαι… Κύριος; Ανοίγω, αφήνεις προσπέκτους κι εξαφανίζεσαι. ΟΚ;
- Πάμε! Τρίτος είπαμε ε; Φωνάξτε και τους υπόλοιπους ενοίκους, όλοι μαζί, όλοι συμμετοχικά, όλοι κινηματικά, όλοι από τη βάση!

---------Oooo---

-----------(----)---

------------)--/----

------------(_/-

----oooO----

----(---)----

-----\--(--

------\_)-

- Καλησπέρα φίλοι και φίλες!
- Στο σταυρό που σου κάνω, οι δυο μας είμαστε. Βούλα, κι από δω ο Θανάσης.
- Έστω… Βούλα και Θανάση λοιπόν, σήμερα με το Κίνημά μας, κάνουμε το επόμενο βήμα…
- Πριν το κάνετε, σκουπίστε παπούτσια στο χαλάκι. Κοψομεσιάστηκα χτες απ’ τη φασίνα.
- Έστω… Λοιπόν, δεν έχουμε άλλο χρόνο. Έφτασε η ιστορική στιγμή να απαντήσετε στα διλήμματα που ανέδειξαν την κρίση.
- Ο Θανάσης κι εγώ αναδείξαμε την κρίση;
- Πάντως εγώ ως Πορθυπουργός, έκανα ότι ήταν δυνατόν να την αποτρέψω. Σας ερωτώ λοιπόν. Ελευθερία ή Φοίβος;
- “Καστελόριζο μπλουζ” σας λέει κάτι;

♪ ♫ ♩ ♬ ♭

- Τι μου θυμίσατε!... Είχα πάει ένα γουίκ-εντ στο νησί και πέρασα σούπερ! Κάτι είχα εξαγγείλει εκεί, αλλά μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή. Λοιπόν, πάμε στις ερωτήσεις μας. Ανθρωπιά ή κυνισμός;

- Άγριο ξύλο και τόνους ληγμένα χημικά σ’ όσους διαδηλώνουν. Συνταξιούχοι, απεργοί, μαθητές, φοιτητές και πάσης φύσεως διαδηλωτές, αντιμετωπίστηκαν επί θητείας σας, ως πειραματόζωα στα νεόφερτα συστήματα καταστολής.

♪ ♫ ♩ ♬ ♭

- Λογοδοσία ή ασυδοσία;

- Η ΜΚΟ του αδερφού σας, Αντρίκου Παπανδρέου, που με συνεργάτη τον Γριβέα, τον αρχιμάστορα της κομπίνας του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, διοργάνωναν από κοινού συνέδρια για την "πράσινη" ανάπτυξη, με χορηγό -πάντα- το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.

♪ ♫ ♩ ♬ ♭
- Διαφάνεια ή παρασκήνιο;

- Κρυφές συνομιλίες με τον Ντομινίκ Στρος Καν, ενώ συγχρόνως χαρακτηρίζατε το ΔΝΤ ως το μεγαλύτερο κακό που θα μπορούσε να συμβεί στη χώρα. Το “no matter what” σας θυμίζει κάτι;

♪ ♫ ♩ ♬ ♭

- Who cares? Πάμε!...Χειραφέτηση ή χειραγώγηση;
- “Λεφτά υπάρχουν” και ακατάσχετη παροχολογία. Έτσι κερδίσατε τις εκλογές.
♪ ♫ ♩ ♬ ♭
- Δημιουργία ή παρασιτισμός;

- 250.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο και πάνω από 700.000 θέσεις εργασίας χάθηκαν.
♪ ♫ ♩ ♬ ♭
- Πολυσυλλεκτικότητα ή ξενοφοβία;

- Μας κάνετε μια χάρη; Αυτό το… “Πολυσυλλεκτικότητα”… μπορείτε να το προφέρετε δίχως να διαβάζετε τις σημειώσεις σας; Kι όταν μάθετε σωστά ελληνικά και ακριβή ορθογραφία και ετυμολογία της γλώσσας μας, τότε ελάτε να ζητήσετε την ψήφο μας. Ο τόπος δεν έχει ανάγκη από αναγνώστες και σεφ της οικονομίας. Επειγόμεθα για πατριώτες. Αν γνωρίζετε τον ορισμό της λέξης…

[Σκίτσο του ΚΥΡ & φωτογραφία από εδώ]

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2014

Η Αριστέα στο Μαξίμου (Διαγωνισμός Γέλιου, made by Aristea & Co.)

Αγαπητή Άϊρις,

Με λένε Αντώνη Βενιζέλο και είμαι φανατικός αναγνώστης σου. Δεν σου έχω σχολιάσει ως τώρα λόγω έλλειψης χρόνου, αφού το επάγγελμά μου απαιτεί πολλές υπερωρίες και εξουθενωτικά ωράρια. Είμαι αρχι-μεσάζοντας μιας γερμανικής αλυσίδας που εμπορεύεται χώρες. Τις παίρνουμε όσο-όσο, τις ντεκουπάρουμε και τις πουλάμε ξανά στα διεθνή πρατήρια σαν καινούργιες. Δεν πετάμε τίποτα! Ακόμα και κάτι παλιά κούτσουρα που είχαμε στην πυλωτή για προσάναμμα, τα πέρασα μια στρώση πάουερ-ρέιτζερ και τα έκανα υπουργούς. Απίστευτος δεν είμαι;

Προχτές το βράδυ σε είδα στον ύπνο μου. Συνήθως βλέπω τον Θεό, αλλά προχτές είδα εσένα. Παντρευτήκαμε που λες και την πρώτη νύχτα του γάμου μας, με πήρες στο κυνήγι μ’ ένα ξύλο κοπής, ντεκουπαρισμένο με shabby chic, γιατί πριν ξαπλώσουμε στη νυφική παστάδα, σε ρώτησα αν έχεις πληρώσει τον ΕΝΦΙΑ. Έγινε της… φωτοσκίασης στην κρεβατοκάμαρα. Αφού μου έκανες το κεφάλι κρακελέ, με έβαλες να γράψω εκατό φορές με στένσιλ πάνω σε μια χαρτοπετσέτα: “Δεν θα ξανακόψω τις συντάξεις των ασφαλισμένων”. Με πήρε το ξημέρωμα να γράφω… Κι ύστερα ξύπνησα. Ωστόσο, μου άνοιξε την όρεξη το όνειρο και τηλεφώνησα στον Γκίκα και του είπα να μου στείλει μια μερίδα κοψίδια από συνταξιούχους. Απίστευτος δεν είμαι;

Χτες επικοινώνησε μαζί μου ο Θεός. Του είπα πως θέλω να ξεκινήσω εργασίες αναπαλαίωσης της Πολιτικής Άνοιξης, γιατί με τη Νέα Δημοκρατία δεν είδα χαΐρι και προκοπή. Μου σύστησε να καλέσω στο Μαξίμου έναν ειδικό στις πατίνες και στα ντεκουπάζ γιατί εμένα –λέει- δεν πιάνουν τα χέρια μου. Απίστευτος δεν είναι; “Τα δικά μου χέρια δεν πιάνουν;” του λέω. Που με το σούπερ-ντούπερ σφουγγαράκι μου (ελαφρώς νωπό), πέρασα με μαύρη ριπολίνη ολάκερη τη χώρα; Και τι ήταν για μένα; “A piece of cake” του είπα και τον τάπωσα. Πριν κλείσει το τηλέφωνο, μου είπε ότι θα μου στείλει μια “Μπλούζα-Ελικόπτερο”, γιατί θα τη χρειαστώ σύντομα. Τι αναιδής! Θα πω στον Γκίκα να του κόψει κανένα φόρο “Θεϊκής Περιουσίας”, για να μάθει να μου αντιμιλάει. Απίστευτος δεν είμαι;

Αγαπητή Άϊρις, καλού-κακού δεν έρχεσαι προς το Μαξίμου; Όχι ότι φοβάμαι τον Θεό, αλλά τον τελευταίο καιρό έχω κάτι διάρροιες και διαρροές στο σπίτι. Μου ξεφεύγουν αέρια, βουλευτές κι ένα παλιόπαιδο, ο Αλέξης, μου πετάει συνεχώς σπόντες πως αλλάζω τα φώτα στη χώρα και πως στο τέλος θα μείνω μπουκάλα. Κι επειδή θαυμάζω απεριόριστα (εκτός από μένα) κι εσένα, ήθελα να σε παρακαλέσω να βάλεις ένα χεράκι να διακοσμήσουμε τη μπουκάλα μου και να την κάνουμε καινούργια. Να της κολλήσουμε με ατλακόλ βουλευτές και ψηφοφόρους, να βάλουμε δαντελίτσες και τσαχπινιές, να κοτσάρουμε και τίποτα χαρτοπετσέτες με παροχές στις τρύπες των ταμείων, τάχαμου πως δεν είναι πτώχευση, αλλά πτύχωση του υφάσματος. Πως δεν φταίει –και καλά- που τα έκανα κ@@ο με τα πινέλα, αλλά πως ευθύνεται η φωτοσκίαση… Τι λες; Σ’ αφήνω να το σκεφτείς, δεν σε πιέζω. Αλλά ως την ερχόμενη Τρίτη το αργότερο, να είσαι εδώ. Θα σε περιμένω στο σπίτι μου, θα το βρεις εύκολα. Άμα ρωτήσεις πού συχνάζουν κάτι τεμπελχανάδες που ολημερίς ξύνονται και λύνουν σταυρόλεξα στα έδρανα, θα στο δείξουν. Πάρε τελάρα, πινέλα, τζελ, ρελιέφ, δαχτυλοπατίνες, ξύλα, σανίδια, δίσκους, τενεκέδες (τέτοιους, έχω πολλούς στο μαγαζί) και… το τσιμπιδάκι σου μην ξεχάσεις.

Πρώτα ο Θεός, θα την κάνουμε τη χώρα Αntonis Company @ ΣΙΑ (Η ΣΙΑ θα είσαι εσύ). Εγώ θα είμαι ο Αντώνης. Πανέξυπνος δεν είμαι;

Φιλάκια πολλά και σε περιμένω στο εργαστήριό μου.

Αντώνης

Υ.Γ. Έχω κι ελικόπτερο. Άμα θες, πάμε μια βόλτα...

Η προσωπική επιστολή του Αντώνη, πήρε μέρος στο Διαγωνισμό Γέλιου της Αριστέας. Μεταφέρω τις προσωπικές ευχαριστίες του υπογράφοντα, καθώς και εκτενές φωτογραφικό ρεπορτάζ απ' τα παρασκήνια.

(Σημείωση: Το κείμενο και οι φωτογραφίες, αποτελούν προϊόν επινόησης με στόχο τη σάτιρα και σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.)