Για τις γυναίκες που δεν γιορτάζουν

Μπορεί στη Δύση οι γυναίκες να έχουν κατακτήσει τα δικαιώματά τους και να απολαμβάνουν την πολυτέλεια μιας Παγκόσμιας Ημέρα της Γυναίκας. Ωστόσο, ένα δισεκατομμύριο γυναίκες θα πεινάσουν έναντι 450 εκατομμυρίων αντρών (σύμφωνα με την UNESCO, το 70% όσων ζουν σε απόλυτη φτώχεια είναι γυναίκες), 540 εκατομμύρια γυναίκες δεν θα μπορέσουν να απολαύσουν ένα βιβλίο ή να βάλουν μια υπογραφή έναντι 280 εκατομμυρίων αντρών (σύμφωνα με στοιχεία της UNESCO, περισσότερα από τα δύο τρίτα των αναλφάβητων ενηλίκων είναι γυναίκες) και 6.000 γυναίκες θα υποστούν ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων τους (σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, 6.000 γυναίκες «χάνουν» την κλειτορίδα τους ημερησίως).

Σύμφωνα με δημοσίευμα της ActionAid, αν η φτώχεια είχε πρόσωπο, θα ήταν αυτό μιας γυναίκας:

- Το 70% του πληθυσμού που ζει σε συνθήκες έσχατης φτώχειας είναι   γυναίκες
- Τα 2/3 των αναλφάβητων ενηλίκων στον κόσμο είναι γυναίκες
- To 80% των προσφύγων είναι γυναίκες και παιδιά
- Οι γυναίκες καλλιεργούν το 80% των χωραφιών, ενώ κατέχουν μόλις   το 1% της γης

Οι γυναίκες και τα κορίτσια είναι οι φτωχότεροι των φτωχών. Στον αναπτυσσόμενο κόσμο οι γυναίκες είναι τα περισσότερα θύματα λιμού γιατί τρώνε τη λιγότερη τροφή, δεν τους επιτρέπεται να πάνε σχολείο, πέφτουν θύματα ενδο-οικογενειακής και σεξουαλικής βίας και δεν μπορούν να πάρουν καμία απόφαση για τη ζωή τους.

Μία στις τρεις γυναίκες αυτών των χωρών έχει ξυλοκοπηθεί, βιαστεί ή κακοποιηθεί ψυχολογικά ή σωματικά στη ζωή της. Αυτές οι γυναίκες πολλές φορές δεν έχουν καν το δικαίωμα στην επιβίωση. Χάνουν τη ζωή τους από το HIV, είτε γιατί δεν έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν ασφαλείς σεξουαλικές επαφές, είτε γιατί πέφτουν θύματα βιασμού από άντρες φορείς.

Σε εκατομμύρια γυναίκες του αναπτυσσόμενου κόσμου δεν επιτρέπεται να πάνε σχολείο, με αποτέλεσμα να στερούνται τη μόρφωση πολύ συχνότερα απ' ότι τα αγόρια. 45 εκατομμύρια κορίτσια αυτού του κόσμου δεν πάνε ακόμη και σήμερα στο σχολείο. Αυτές οι γυναίκες και τα κορίτσια δεν μπορούν να πάρουν καμία απόφαση για τη ζωή τους. Αυτές οι γυναίκες έχουν όνομα, αληθινή ζωή και αληθινές ανάγκες. Είναι η Γκάντα, 23 χρονών, μητέρα 2 παιδιών από το Πακιστάν που ελπίζει η κόρη της να ζήσει καλύτερα. Είναι η Λάιλα, 37 ετών από την Κάμπια της Σιέρα Λεόνε που μετά από πολλούς ξυλοδαρμούς βρήκε τη δύναμη να ζητήσει βοήθεια από την ActionAid και να σταθεί στα πόδια της.

Η Thu από το Βιετνάμ, είναι ένα ακόμη από τα θύματα εμπορίου λευκής σαρκός. Κακοποιημένη και πεινασμένη εξαναγκάστηκε να «εργαστεί» σε οίκο ανοχής στην Κίνα στα 18 της.Μετά την απόδραση της βρήκε την δύναμη να ξαναρχίσει τη ζωή της. Απευθύνθηκε σε μία Ένωση Γυναικών την οποία υποστηρίζει η ActionAid. Σήμερα, με τη βοήθεια της Ένωσης και της ActionAid έχει μάθει να ράβει και βγάζει τα προς το ζην φτιάχνοντας καλύμματα μαξιλαριών. Έχει δικό της σπίτι και είναι και η ίδια υπεύθυνη για ένα πρόγραμμα στήριξης γυναικών.

Η Musarrat, 21 ετών, από το Πακιστάν, βρέθηκε υπό την απειλή όπλου και κακοποιήθηκε σεξουαλικά από έναν τοπικό φεουδάρχη επειδή παντρεύτηκε χωρίς την συγκατάθεση της οικογένειας της. Η ίδια μίλησε δημοσίως για το γεγονός παρά τις απειλές του πατέρας της ότι θα την σκότωνε εάν το έκανε. 

Οι γυναίκες που βιάζονται στο Πακιστάν, απειλούνται με φόνο από τα μέλη της οικογένειάς τους επειδή επέτρεψαν να ατιμαστούν. Η ActionAid είναι δίπλα στις γυναίκες σαν την Musarrat. Τις στηρίζει ψυχολογικά, τις βοηθά να αυξήσουν το εισόδημά τους και κάνει εκστρατεία για αλλαγή στους νόμους περί βιασμών στο Πακιστάν.

Απ' την Κίνα ως την Κόστα Ρίκα και απ' το Μαλί μέχρι τη Μαλαισία, δημοφιλείς τραγουδιστές και μουσικοί, γυναίκες και άντρες, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να μεταφέρουν ένα μήνυμα ενότητας και αλληλεγγύης: Είμαστε «Μία Γυναίκα»
Το τραγούδι κυκλοφόρησε την Παγκόσμια Ημέρα Γυναικών, πέρυσι στις 8 Μαρτίου 2013. Γράφτηκε για την Υπηρεσία του ΟΗΕ για τις Γυναίκες (UN Women), προκειμένου να τιμήσει την αποστολή και το έργο τους.

Πηγές: http://www.actionaid.gr

       http://www.unhcr.gr/1againstracism/

       http://www.msf.gr/