Νοικοκυραίγοι ή οικονομολόγοι;

Επιλέξτε συναλλαγή - λογαριασμός όψεως -– ανάληψη – ποσόν

Κάπιταλ κοντρόλ. Αυτοτροφοδοτούμενο χρέος. Παραμονή στο ευρώ. Προαπαιτούμενα. Οι θεσμοί. Η συνεδρίαση. Οι κόκκινες γραμμές. Οι δανειστές. Ο φόβος. Η ρήξη. Το ΔΝΤ. Η νέα δανειακή σύμβαση. Η λιτότητα. Η διαπραγμάτευση. Η πλατφόρμα. 

Τα τουίτ και τα ποστ στο φέϊς…

Η κυρία Αθανασία σκούπισε τις λέξεις, τις μάζεψε στο σιφόνι της ιστορίας  και τις πέταξε οριστικά στον υπόνομο. Έπλυνε καλά με χλωρίνη και ζεστό νερό και εξέτασε ενδελεχώς το μωσαϊκό της. Ένα χαμόγελο ικανοποίησης σχηματίστηκε στα χείλια της, όταν σιγουρεύτηκε πως δεν είχε απομείνει ίχνος λέξης πάνω του. Κατόπιν, μπήκε στο κουζινάκι της και ανέλαβε τα καθήκοντα του υπουργείου της. Λαδερό σήμερα, με φετούλα χωριάτικη  και  καρβέλι ζυμωτό. Οι δαπάνες υπό πλήρη έλεγχο. Ουδεμία απόκλιση απ’ τον μηνιαίο προϋπολογισμό. Αιώνες τώρα, η οικογένεια ακολουθεί πιστά το πρόγραμμά της. Δεν υπήρξε περίοδος με έλλειμμα  στο σπίτι. Γι αυτό και δεν κατέφυγε ποτέ σε δανειστές και τοκογλύφους. Σε εποχές ευμάρειας, η κυρία Αθανασία επένδυε τα πρωτογενή πλεονάσματα σε βιβλία για τα παιδιά, φροντιστήρια, ρούχα, τρόφιμα, αλεύρι και τενεκέδες με λάδι. Ολημερίς άνοιγε φύλλα για σιροπιαστά γλυκά και πίτες, έφτιαχνε σπιτικά λικέρ και τούρτες, αποθήκευε γυάλες με πελτέδες και τουρσιά και δεν παρέλειπε να μοιράζει μερίδες φαγητού στους αναξιοπαθούντες της γειτονιάς. Φρόντιζε απαρέγκλιτα να βάζει στην άκρη λίγες οικονομίες, για τους ζόρικους καιρούς.

Τα βράδια συμπλήρωνε τα ισοσκελισμένα τεφτέρια της με τα έσοδα και τα έξοδα, τα έκανε σέϊβ στο σκληρό δίσκο του μυαλού της  και ενημέρωνε τον σύζυγο και τα παιδιά της για την πορεία των οικονομικών τους. Στο βήμα της κουζίνας της και υπό το φως μιας λάμπας φθορίου, η κυρία Αθανασία εκφώνησε ιστορικούς λόγους, που θα ζήλευε και ο πιο πετυχημένος πολιτικός.

Η κυρία Αθανασία είναι ο χαρισματικός ηγέτης, ο αψεγάδιαστος τεχνοκράτης, ο  ανυπέρβλητος οικονομολόγος. Το μυαλό της στροφάρει με δυσθεώρητες ταχύτητες για τους θνητούς επιστήμονες. Μπορεί να καταστρώσει πολύπλοκους προϋπολογισμούς και να τους προσαρμόσει στα δεδομένα της εποχής. Δεν θα πάρει ποτέ βραβείο Νόμπελ οικονομικών επιστημών και δεν θα αποκτήσει έδρα σε κάποιο πανεπιστήμιο. Είναι η γυναίκα, η νοικοκυρά, η μάνα, η αδερφή, η εργάτρια, η αγρότισσα και η συναδέλφισσα. Κάθε ανώνυμη ηρωίδα που -αιώνες τώρα- δίνεις τις μάχες της στα μετόπισθεν της ζωής. Δεν μασάει απ’ τους βαρύγδουπους τίτλους της ζοφερής ειδησεογραφίας, δεν δυσανασχετεί για τους δύστοκους καιρούς και  δεν φοβάται τις στερήσεις. Γιατί ξέρει καλά πως η ζωή δεν είναι ευάερη και ευήλια. Πρέπει να τη σκάψεις με τα νύχια σου, ν’ ανοίξεις λαγούμια και καταφύγια, να φυλάγεσαι απ’ τα θηρία και ν΄ αφήνεις τα ίχνη σου πάνω στην ιστορία για να τα βρουν οι επόμενοι και να τη διαιωνίσουν.

 Μια φίλη μελισσοκόμος μου έλεγε πως αν παρατηρούσαμε την αρχιτεκτονική μιας κυψέλης κι αν είχαμε ως πρότυπο τη σοφή πρακτική τους να ορίζουν ρόλους και καθήκοντα ώστε το μελίσσι να λειτουργεί υποδειγματικά, τότε θα ήμασταν μια απόλυτα δημοκρατική κοινωνία ανθρώπων.

Παρατηρώντας τα διάσπαρτα ανθρώπινα μελίσσια που επιβιώνουν με αξιοπρέπεια στους κακοτράχαλους καιρούς, ξέρω πως μέσα τους ζει και βασιλεύει μια κυρία Αθανασία. Μπορεί να παραπαίουμε σαν χώρα, αλλά εκείνο που μας κρατάει αιώνες τώρα ζωντανούς, είναι οι μικροί πυρήνες που διοικούνται από χαρισματικές “βασίλισσες”.

Μακράν των συμβατικών οικονομολόγων, οι βαθιές γνώσεις και η διοικητική τους δεινότητα…

[Αφιερωμένο στις κυρίες Αθανασίες που αξιώθηκα να γνωρίσω στη ζωή μου & μου έμαθαν καλά πως το εθνικό μας νόμισμα, είναι μόνο ο άνθρωπος]

Φωτογραφίες: Kώστας Μπαλάφας