Στο νεκρομαντείο της Μεσογείου

9o Συμπόσιο Ποίησης – Συμμετοχή

Δεν έχω πια ούτε ένα φύλλο χαρτιού.

Απ’ το σπίτι μου, μόνο ένα μπαρουτοκαπνισμένο κουφάρι απόμεινε.

Σου σκαλίζω λοιπόν τ’ όνομά μου

σ’ ένα φύλλο χαρουπιάς που είχαμε στην αυλή μας.

Τόσο αλαφρύ που να το σπρώξει ο άνεμος,

μακριά απ’ το Χαλέπι,

να στροβιλιστεί στο χορτάρι τη νύχτα,

να περάσει απαρατήρητο απ’ τον ήλιο,

να κυλήσει απαλά στο νεράκι του Ευφράτη,

να ταξιδέψει τη Μεσόγειο

και να βρει μια σπιθαμή χώμα,

να ριζώσει και ν’ απλώσει κλαριά,

να δώσει άσυλο στ’ αποδημητικά.

Κάθε χελιδόνι και μια χαμένη ψυχή

που το μόνο που γύρευε,

ήταν λίγο χώμα να το κάνει πατρίδα.

Όταν ο Χάρων μας ζήτησε τα ναύλα για τη βάρκα

στα παράλια της Αχερουσίας λίμνης,

«Άποδος ω τρισκατάρατε τα πορθμεία»,

φόρεσα το σωσίβιο στον μικρό μου Αχμέτ

και βουτήξαμε για λίγο τα πόδια στο νερό,

τάχαμου για παιχνίδι,

να νιώσουμε τη θερμοκρασία του Άδη,

λίγο πριν τον κατοικήσουμε.

Ο Αχμέτ πέταξε

με τα χεράκια του ψηλά.

Ψηλά, σαν να ήθελε ν’ αγγίξει τον ουρανό.

Tο 9^ο Συμπόσιο Ποίησης που οργάνωσε η Αριστέα μας, είχε αυτή τη φορά σαν λέξη εκκίνησης την «Πατρίδα».

Δεν θα μπορούσε να βρει πιο επίκαιρη λέξη απ’ αυτή.

Ας σκεφτούμε πόσο συχνά την ακούμε τα τελευταία χρόνια απ’ τους επίδοξους Πατριδοσώστες μας.

Πόσα στόματα την αναμασούν σαν τσίχλα, θέλοντας να πείσουν τους ψηφοφόρους τους πως η μόνη τους έγνοια, είναι το καλό της.

Πόση πατρίδα παραχωρήσαμε για να ξεπληρώσουμε τα χρέη των ηγετίσκων, που έπιναν νερό στ’ όνομά της.

Και πόσο λιγόστεψε το έδαφος, η αξιοπρέπεια και το όραμα αυτής της δόλιας της πατρίδας.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους «συμπατριώτες» αυτού του συμποσίου!

Για τη συγκίνηση και τις ωραίες στιγμές που μοιραστήκαμε.

Και στην Αριστέα μας, την ευγνωμοσύνη και το σεβασμό μου για το επίπονο έργο της οργάνωσης και της υλοποίησης!

Το ξέρουμε όλοι καλά, πως αν δεν ήταν η δική της παρακίνηση, δεν θα είχαμε ζήσει αυτή την εμπειρία. 

Οι φωτογραφίες είναι από εδώ.

Είναι τραβηγμένες στην επαρχία Ιντλίμπ της Συρίας και  δημοσιευμένες απ’ το πρακτορείο Reuters. Προέρχονται  απ’ την έναρξη της σχολικής χρονιάς και τραβήχτηκαν τον φετινό Σεπτέμβρη σε μια αυτοσχέδια τάξη. Οι τοίχοι εκεί, δεν είναι στολισμένοι με χαρούμενες ζωγραφιές των παιδιών, αλλά με τανκς και συνθήματα.