Απ’ την παρουσίαση στο Ρέθυμνο

Την εβδομάδα που μας πέρασε, ο καιρός στο Ρέθυμνο ήταν νεφελώδης, με ενδιάμεσες ηλιοφάνειες, υψηλά ποσοστά υγρασίας και ανέμους που έπνεαν με ωριαία ταχύτητα -περίπου- 8χλμ. «Εκουζουλάθηκε κι αυτός ο παντέρμος, ίντα να πω δα;» όπως σχολίαζαν οι ντόπιοι σ’ έναν καφενέ.

Η Παλιά Πόλη ήταν στα φόρτε της. Όσο παλιώνει, τόσο ομορφαίνει αυτός ο τόπος. Στις παρυφές του ενετικού κάστρου, εκεί που διακλαδώνονται σαν πολύχρωμες γιρλάντες τα πέτρινα σοκάκια με τα τουριστικά μαγαζιά, τα ρακάδικα και τα ολάνθιστα πεζούλια, αφεθήκαμε στις τρυφερές περιποιήσεις και την κρητική φιλοξενία. Και φυσικά, στις ρακές που κερνούσαν ανελλιπώς, άπαντες. Κατά τη διάρκεια της παραμονής μας εκεί, νομίζω πως η πιο συχνή φράση που έλεγα, ήταν αυτή:

Η βιβλιοπαρουσίαση έγινε σ’ ένα ιστορικό κτήριο στην καρδιά της πόλης, το Σπίτι του Πολιτισμού. Ένας υπέροχος, ατμοσφαιρικός πολυχώρος που φιλοξενεί θέατρο, μουσικά σχήματα και πολιτιστικές εκδηλώσεις, στην ιστορική Πλατεία Μικρασιατών, πλάι στον θεόρατο μιναρέ απ’ το Τζαμί Νερατζέ. Ξεκινώντας απ’ το ξενοδοχείο και διασχίζοντας τα βενετσιάνικα δρομάκια μέχρι να φτάσουμε στην αίθουσα, ξεχάσαμε προς στιγμή την παρουσίαση και αφεθήκαμε στις μαγευτικές εικόνες των σπιτιών με τους ξύλινους εξώστες, τα περίτεχνα θυρώματα, τις πέτρινες κρήνες, τις ανάγλυφες ζωφόρους και τους κήπους με τα αρωματικά φυτά του τόπου, τα πιθάρια με τις αναρριχόμενες βουκαμβίλιες και μια ατέλειωτη πολύχρωμη στρατιά με κατιφέδες και γεράνια. Στο βάθος του κάδρου, τα Λευκά Όρη και η παλιά γειτονιά του Κουμπέ, με το ενετικό κάστρο της Φορτέτζας να στολίζει σαν πέτρινος σκούφος την ιστορική πόλη. Αφήσαμε πίσω μας το θέατρο  “Ερωφίλη” στον προμαχώνα του Αγίου Ηλία και ρουφήξαμε μια τελευταία ανάσα απ’ τη θάλασσα και τις μυρωδιές των φαγητών που μοσχοβολούσαν στους αυλόγυρους των σπιτιών.

καθ' οδόν προς την αίθουσα

Το ραντεβού μας ήταν με εξαιρετικούς φίλους που διάβασαν το βιβλίο και μίλησαν γι’ αυτό. Χωρίς να γνωριζόμαστε (τους πρωτοείδα εκείνο το απόγευμα) και δίχως να έχει προηγηθεί κάποια προετοιμασία, πήγα με την αγωνία και το ενδιαφέρον για τα σχόλιά τους.

οι προετοιμασίες

Ένα τεράστιο και εγκάρδιο «ευχαριστώ» σ’ όλους τους:

Στην Ειρήνη Γαβριλάκη (Αρχαιολόγο & Συγγραφέα) για τη δυναμική της παρουσία και το στοχαστικό της λόγο.
Στον Θεόδωρο Ρηγινιώτη (Καθηγητή Θεολογίας, Συγγραφέα & περίφημο Μαντιναδολόγο) για τα εύστοχα και φιλοσοφημένα του σχόλια.
Στην Ελευθερία Μιχάλα (Μουσικολόγο, Καθηγήτρια πιάνου) για όλη την οργάνωση, το συντονισμό και την άψογη παρουσίαση της εκδήλωσης.
Στην Μάρθα Τριποδιανάκη-Σηφάκη (Εκπαιδευτικό) για την καθηλωτική ανάγνωση αποσπασμάτων του βιβλίου, αλλά, κυρίως, για την αφοπλιστική της γλυκύτητα που εξέπεμπε όλη την ευγένεια και τη θετική της αύρα. 

Στoν καλό φίλο και σπουδαίο "τεχνίτη" της ζωγραφικής και του λόγου, Αλέξανδρο Ανδρουλάκη. Για την ιώβεια υπομονή του & την πολύτιμη βοήθειά του σε όλα τα διαδικαστικά, πριν και μετά την εκδήλωση. 

Στην μικρή μας πιανίστρια Ελευθερία Κανελλάκη, που έντυσε μουσικά την εκδήλωση μ’ ένα κομμάτι του Γ.Σ. Μπαχ. Ομολογώ ότι θαύμασα το θάρρος της να εκτεθεί για πρώτη φορά στο ανοιχτό κοινό, σε μια εκδήλωση που για πρώτη φορά συμμετείχε.
Στον δήμαρχο του Ρεθύμνου κ. Γιώργο Μαρινάκη, στον Γεν. Αρχιερατικό Επίτροπο Πρωτοπρεσβύτερο Νικόλαο Νικηφόρο και στον Ιερέα Εμμανουήλ Πολυχρονάκη, που μας τίμησαν με τη συντροφιά τους.

η γιορτή

Στους φίλους και συγγενείς που -με αφορμή το βιβλίο- ανταμώσαμε ύστερα από πολύ καιρό.

τα μεθεόρτια

Ήταν μια αξέχαστη βραδιά, απ' αυτές που μένουν ανεξίτηλες στη μνήμη και την καρδιά. Εις το επανιδείν λοιπόν, ή καλύτερα "στο ξαναντάμωμά μας"...

οι αγαπημένοι 

Το βίντεο της παρουσίασης εδώ:

Υστερόγραφο: Ευχαριστίες από καρδιάς στους αφανείς “εργάτες” που δούλεψαν στο παρασκήνιο, για να έχουμε ένα άρτιο αποτέλεσμα. Στην Εμμανουέλα, στον Κώστα που φρόντισε άψογα ήχο, εικόνα, κλιματισμό και κουβαλήματα, στην Φωτεινούλα μου, στ’ αδέρφι μου.

Ξετέλεψε τ' όνειρο. Τις κεφαλές μας μέσα τώρα...