Κοντράστ

 

Φωτογραφία: Θωμάς Νεράντζης «Νοσταλγία»

Λευκά όλα

το τραπεζομάντηλο

το σερβίτσιο

το κρασί

τα τριαντάφυλλα

το φόρεμά σου

 

παρόντες όλοι στο τραπέζι

εκείνος

τα παιδιά

τ’ αδέρφια

κάτι απολιθώματα φίλων

λευκά χνουδάκια όλοι τους

τριγύρω

 

κι αυτή η κάργια μοναξιά εκεί

ακάλεστη κι ανέκφραστη

πιάνει στασίδι αντίκρυ σου

μαυρίζουν την ψυχή σου

τα μαρμάρινα λόγια της:

“Να θυμάσαι το χτες

να ντρέπεσαι το σήμερα

να φοβάσαι το αύριο”

 

Σηκώνεις την άδεια ψυχή σου:

Βαρέθηκα ν’ αλληλοτρωγόμαστε

ας τραβήξει καθεμιά το δρόμο της

κανέναν δεν φοβάμαι πια

μ’ όλες τις ασχήμιες συμβιβάστηκα

εβίβα, γλυκιά μου!

 

Αμφίρροπος ο αγώνας.

Μαύρο με λευκό

ποτέ δεν έβγαλαν νικητή.

 

ëΣυμμετείχε στο 29ο Συμπόσιο Ποίησης της Αριστέας μας. Πότε γεννήθηκε, πότε έφτασε τα 29 του, ούτε που το καταλάβαμε, πάντως…

Με το “τραπέζι” ως λέξη εκκίνησης, δημιουργήθηκαν 26 μοναδικά “πιάτα” απ’ τους φίλους-συνδαιτυμόνες. Κι αν θα μπορούσα να βάλω έναν τίτλο τέλους σ’ αυτό τον κύκλο, δεν θα ήταν άλλος απ’ τον τίτλο του νικητήριου ποιήματος της Σταυρούλας Δεκούλου “…και δειπνήσαμε αγάπη” (υπέροχη συμμετοχή).

Τη χρονιά που έρχεται ας την κάνουμε ψιλά. 365 μέρες. Αγωνιστικές, ανατρεπτικές και γενναιόδωρες. Ανοίγουμε πανιά, μυαλά, καρδιές και ορίζοντες. Και προχωράμε.

Χρόνια πολλάY