Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2019

Αιδήμων σιγή για τον φασισμό


«Αγαπητοί μαθητές και μαθήτριες,
Η 28η Οκτωβρίου 1940 αναδεικνύει τη σημασία της εκπαίδευσης στην προσπάθεια να διατηρήσουμε την εθνική μας μνήμη, καθώς και να καλλιεργήσουμε μια πιο διαδραστική σχέση με το παρελθόν μας. Η αναζήτηση της ιστορικής αλήθειας και η γνωριμία με την ιστορική μας ταυτότητα, η δυνατότητα εντοπισμού και αξιολόγησης αξιόπιστων ιστορικών πηγών, αποτελούν γνώσεις και δεξιότητες που οφείλει να αναπτύξει στους μαθητές ένα σύγχρονο σχολείο. Αγαπητά μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας, Αξιοποιώντας το πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό της ιστορικής κληρονομιάς μας, μπορούμε να διδάξουμε και να διδαχτούμε από το παρελθόν και να προετοιμαστούμε κατάλληλα για το παρόν και το μέλλον.
Χρόνια πολλά σε όλες και όλους!»
[Απόσπασμα μηνύματος της υπουργού Παιδείας, Νίκης Κεραμέως, με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου]​

Θα άρμοζε στην περίσταση να καταθέσετε κι ένα δάφνινο στεφάνι στην είσοδο του πολυκαταστήματος Hondos Center, επί της οδού Μέρλιν 6. 

Για την αποκατάσταση της «ιστορικής μας κληρονομιάς», εκεί ακριβώς βρισκόταν το αρχηγείο της Γκεστάπο, στην Αθήνα. Εδώ μεταφέρονταν αντιστασιακοί που συλλαμβάνονταν στα μπλόκα και στις εφόδους Γερμανών και Ελλήνων πρακτόρων των Ες-Ες, σε συνοικίες και τόπους εργασίας.
Στα γραφεία της Γκεστάπο υπηρετούσαν πολλοί Έλληνες πράκτορες ως διερμηνείς, βασανιστές και καταδότες, οι περίφημοι κουκουλοφόροι της Κατοχής.


Στα κρατητήρια-κολαστήρια της Μέρλιν οι αντιστασιακοί υπέφεραν, μεταξύ άλλων, το βασανιστήριο της τροχαλίας. Πρώτα τούς έδεναν με χειροπέδες τα χέρια πίσω από την πλάτη, περνούσαν ένα σχοινί σε αυτές και σε μια τροχαλία τοποθετημένη στο ταβάνι και τραβώντας το σχοινί, τούς κρεμούσαν στο αέρα. Ακολουθούσε μαστίγωση με αγκαθωτό συρματόσχοινο. 

Αρκετές φορές ήταν παρών και γιατρός, ο οποίος εξετάζοντας τον κρατούμενο, καθοδηγούσε τον βασανιστή για να αποφευχθεί ο σύντομος θάνατος, με στόχο την απόσπαση κάποια μαρτυρίας.
//Επειδή το «πλούσιο εκπαιδευτικό υλικό της ιστορικής κληρονομιάς μας» γκρεμίζεται απ’ τις μπουλντόζες της ανάπτυξης και θάβεται διαχρονικά στο χωνευτήρι της μνήμης, σταματήστε -τουλάχιστον- να βεβηλώνετε τη μνήμη των ηρώων που μαρτύρησαν στα χέρια των κατακτητών και των ντόπιων συνεργατών τους. Δεν περίμενε κανείς να σεβαστείτε τους νεκρούς του φασισμού, αλλά αν μη τι άλλο, σεβαστείτε το ρόλο σας και το υπουργείο που θητεύετε. Για όσο ακόμα…//

Υ.Γ. Χρόνια σας πολλά και εις άλλα με υγεία! Ο Χόντος πάντως, έχει καλές προσφορές στα καλλυντικά και είδη υγιεινής. Για την ιστορία του κτηρίου, ποιος νοιάζεται;

38 σχόλια:

  1. Χρόνια πολλά κανελλένια μου!
    Δεν γνώριζα ούτε εγώ την ιστορία του κτιρίου!
    Και πόσα ακόμα αγνοούμε οι περισσότεροι...

    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα "Χρόνια Πολλά" αρμόζουν στην επέτειο απελευθέρωσης της Αθήνας, κι όχι στην έναρξη του πολέμου. Η ιστορία μας αναπαύεται στην τοποθεσία "Χόντος" και δοκιμάζει τις νέες τάσεις μακιγιάζ. Αγνώριστη θα την κάνουν!
      Αχ βρε Αριστάκι μου... Ας ευχηθούμε σε Χρόνια που θα έχουν ιστορική συνείδηση.
      Άπειρα φιλιά!

      Διαγραφή
  2. Και "μήπως" για να "μιλήσει" το δάφνινο στεφάνι, να συνοδεύεται και με εκπτωτικό κουπόνι στα σαμπουάν... κοντή ή καλύτερα ανύπαρκτη η μνήμη μας, γι αυτό και ένα ευχαριστώ για το ιστορικό που μας θυμίζει πως έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας!

    ΑΦιλιά με ευχές για χρόνια καλύτερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκτπωτικό κουπόνι, ε; Δεν είναι κακή ιδέα. Έτσι που την μπουγάδιασαν την ιστορία...
      Εγώ, ευχαριστώ Στεφανία μου!
      Το να μοιραζόμαστε παρέα αυτόν τον "δρόμο", είναι σπουδαίο!

      Διαγραφή
  3. Λίαν κατατοπιστικό το ποστ, διότι ιδέα δεν είχα για το κτίριο.
    Ούτε τι ήταν, ούτε ότι τώρα είναι καλλυντικάδικο.
    Είναι που δεν τα επισκέπτομαι κιόλας αυτά τα καταστήματα. Προτιμώ τα συνοικιακά. Και τότε που ζούσα Αθήνα, το μολύβι των ματιώνε από το φαρμακείο απέναντι το αγόραζα. Κραγιόν και πούδρες δεν βάζω.
    Αλλά κάτι άλλο ήθελα να πω...
    Τι όμως;
    Α ναι, Κεραμέως, Κεραμέως του λαϊκισμού το κλέος...
    Και, μάλλον, μετά από αυτό πρέπει να πάρω μέρος στο επόμενο Συμπόσιο Ποίησης της Άιρις!
    Καλημέρα και καλή κι ευλογημένη Κυριακούλα να έχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαίω με το κλέος!...
      Είσαι απίστευτη. Και επιβάλλεται να συμμετέχεις στο συμπόσιο.
      Το κτήριο αυτό, είναι ένα απ' τα πολλά που έχουν γκρεμιστεί στο κέντρο. Η ιστορία πονάει. Και, ως φαίνεται, ενοχλεί όσους την αγνοούν.
      Φιλί γλυκό ♥

      Διαγραφή
  4. Πριν λίγες μέρες, το Ευρωκοινοβούλιο, ναι αυτό το φύτρο της ....δημοκρατίας, πέρασε ένα επαίσχυντο αλλά συνάμα και ανιστόρητο ψήφισμα που θα έκανε τους τάφους να ριγούν. Θεώρησε ότι ο Β' παγκόσμιος πόλεμος ξεκίνησε ως αιτία από το ....σύμφωνο μη επίθεσης της Γερμανίας στην ΕΣΣΔ, γνωστό ως σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότοφ.
    Προς τιμήν τους τότε κάποιοι δαχτυλοδυχτούμενοι βουλευτές της ΝΔ το καταψήφισαν (μόνο η Μαρία Σπυράκη) και τέλος πάντων, κάποιοι το καταψήφισαν έμμεσα δια της αποχής τους. Κάποιοι ωστόσο το ψήφισαν!
    Μαρία μου, είναι γεγονός, ότι ανέκαθεν στόχος των αστών υπήρξαν τα αγκάθια που του πολέμησαν. Και, θεωρώντας ότι με την ανατροπή της ΕΣΣΔ ότι ξεμπέρδεψαν με το κομμάτι αυτό, λυσσοκοπούν να βιάσουν την ιστορία. Τόσος είναι ο τρόμος τους με λίγα λόγια και βέβαια έχουν τα δίκια τους.
    Σε αυτήν λοιπόν την μεθόδευση, έρχεται σήμερα και η εν λόγω "κυρία" υπουργός να σφυρίξει αδιάφορα για το ρόλο και τα έργα του φασισμού. Στόχος της εσκεμμένος είναι να ευνουχίσει την ιστορική μνήμη.
    Και επειδή είναι ώρα να λέμε αλήθειες που ίσως μερικούς τους πονέσουν, γιατί να το κρύψομεν άλλωστε (ας χρησιμοποιήσω τη ρήση του senior Μητσοτάκη), ιστορικά η δεξιά σε όλες της τις κομματικές εκφράσεις ήταν η κύρια (λέω κύρια γιατί ήταν και άλλες δημοκρατικοφανείς) δεξαμενή και το σπίτι των φασιστών, των ακροδεξιών, των δοσίλογων, των εγκληματιών προδοτών της κατοχής.
    Εκεί βρήκαν στέγη, εκεί ξεπλύθηκαν, εκεί επανήλθαν στον κρατικό μηχανισμό παρθένες, εκεί κυβερνούν.
    Συνεπώς καμία απορία για το τι ακριβώς "πουλάει" η κ. Κεραμέως. Αυτή είναι η πραμάτεια της, αυτό έμαθε, αυτό λέει και φυσικά αυτό ΠΡΕΠΕΙ να λέει.
    Η Ευθύνη είναι πλέον στο ακροατήριό της Μαρία! Εκεί θα κριθεί το ζήτημα αγαπητή μου φίλη.
    Έχουμε συνηθίσει να τιμάει εδώ η ραγιάδικη πολιτική ηγεσία του τόπου τους επιβήτορές της. Εδώ δίνει μάχη μην πέσει καμία ...μπογιά στο άγαλμα του Τρούμαν και το υπερασπίζεται δια ...μάχης, στους εκτελεσμένους των Ναζί θα κωλώσει;
    Φιλιά Μαρία μου και επαγρύπνηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ευχαριστώ πολύ Γιάννη!
    Γλαφυρός, ενημερωμένος και μάχιμος.
    Επαγρυπνούμε και δεν φοβόμαστε.
    Συνηθισμένοι, χρόνια τώρα, απ' τις φασίζουσες νοοτροπίες και το διχαστικό τους λόγο.
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Έφερα δωράκι (με φωτογραφικό υλικό από τα κρατητήρια της Κομαντατούρ) :
    https://bit.ly/2WizW5Q

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Aυτός κι αν είναι τόπος ιστορικής μνήμης!!! Ακριβώς στο κέντρο της πόλης, αυτό του υπόγειο μνημείο συντηρείται και υπάρχει ακόμα, ίσως γιατί ανήκει σε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία (είναι και ανοιχτό σε επισκέψεις κοινού). Αν κατέβεις εκεί κάτω, είναι σαν να έχεις διαβάσει δέκα βιβλία για την ιστορία μας. Ευχαριστώ πολύ Αριστάκι μου!

      Διαγραφή
  7. Σκοτεινή αιματοβαμμένη σελίδα της ιστορίας που γράφτηκε στο κολαστήριο της οδού Μέρλιν 6 που σήμερα σε τίποτα δεν θυμίζει την αγριότητα των βασανιστηρίων εκατοντάδων πατριωτών από τα SS. Φοβούμαι πως από γενιά σε γενιά εξασθενεί η μνήμη και καλό είναι να μην επιτρέπουμε σε κανένα να αμαυρώνει τη θυσία των πατριωτών που δεν δέχτηκαν να υπηρετήσουν τις κατοχικές δυνάμεις.
    Ας μην αφήσουμε τους νοσταλγούς εκείνης της εποχής να μολύνουν το παρόν.(δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι και σήμερα)
    Τουλάχιστον ας θυμόμαστε. Το οφείλουμε στην ιστορία
    Φιλιά Μαρία μου!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλά χρέη έχουμε με την ιστορία μας, Αννίκα μου.
      Κι όσο την κανιβαλίζουμε, κοντά είναι η μέρα που θα επαναληφθεί.
      Ναι, τουλάχιστον μεταξύ μας, δεν ξεχνάμε και είμαστε κοντά στους σύγχρονους ιστορικούς που οργανώνουν εκδηλώσεις μνήμης.
      Τα φιλιά μου, Αννίκα μου!

      Διαγραφή
  8. Ευτυχώς υπάρχει ένα μνημείο εκεί που αφορά το κολαστήριο της κομανταντούρ και τον αιχμάλωτο βασανιζόμενο αντιστασιακό.
    Αν και γνωρίζουμε τι έκαναν οι Χιτλερικοί φασίστες στον τόπο μας, γιατί πολλοί δικοί μας, μας τα διηγήθηκαν, ακόμη και αν δεν διαβάσαμε ιστορία, εξήγησέ μου πώς υπάρχουν τόσοι φασίστες στα κράτη της Ευρώπης; Ολοκληρωτικό καθεστώς ήταν, βάναυσο, απάνθρωπο,στυγερών δολοφόνων, που προκάλεσε τον όλεθρο και στη δική μας χώρα. Αυτό δεν πρέπει να ξεχάσουμε ποτέ
    Χρόνια πολλά Μαρία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μα κι ο τελευταίος πόλεμος, προετοιμάστηκε μ' αυτά ακριβώς τα υλικά που έχουμε και σήμερα. Φτώχεια, κοινωνικές ανισότητες, φόβος, αμόρφωτοι ηγέτες και αδιοχέτευτος θυμός που μετατρέπεται σε ξενοφοβία. Όλα αυτά, τα έχουμε ήδη συγκεντωμένα στον "πάγκο" μας. Πόσο θα βράζει ακόμα αυτό το καζάνι;

    Φιλιά πολλά Άννα μου κι ο Θεός μαζί μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μαρία μου, δεν ξαναπάω στα Χόντος γενικά!!! Όχι μόνο στην οδό Μέρλιν!
    Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ποτέ δεν κατάλαβα Μαρία μου γιατί γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου και όχι την απελευθέρωση !!
    Δεν θα ήταν ένας φόρος τιμής για όλους εκείνους που τραγικά μαρτύρησαν ;;;Και το υλι8κό από τα βασανιστήρια λίγο πολύ λίγο και ο φόρος τιμής ανύπαρκτος . Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί βολεύει την εκάστοτε εξουσία, το "κοπάδι" να έχει ρηχή μνήμη και να σημαιοστολίζεται για ανυπόστατους "εθνικούς εορτασμούς" (βλέπε Ερντογάν).
      Φιλιά πολλά Μαρία μου!

      Διαγραφή
  12. Τέτοιες μέρες θυμάμαι τα όσα μου έλεγε η μητέρα μου μικρή μαθήτρια τότε για τις φοβερές πράξεις των Γερμανών. Ο μεγάλος αδελφός της φοιτητής τότε Νομικής συνελήφθη και μεταφέρθηκε σε κρατητήρια. Μου έλεγε κλαίγοντας τότε η μητέρα μου για την γιαγιά μου που όταν κάποιος της είπε πως τους εκτέλεσαν και τους πήγαν για ομαδική ταφή εκείνη έτρεχε σαν τρελή και σκάλιζε τα πτώματα για να βρει το παιδί της.Πως μπορούν να ξεχαστούν αυτά δυστυχώς μένουν στη μνήμη όπως ο θάνατος τότε από αδέσποτη σφαίρα μέσα στο τραμ που διέσχιζε την Τσιμισκή μιας συμμαθήτριας της.Ελπίζω να μη νοιώσουμε αυτό το πόνο ποτέ.΄Ήμουν φοιτήτρια όταν με συνέλαβαν στη Χούντα, ήμουν και τότε που κηρύχθηκε λόγω Κύπρου πόλεμος.Τρέχοντας στο σταθμό να βρω τρένο για Θεσσαλονίκη είδα τους νεαρούς φαντάρους όπως έβλεπα μέχρι τότε φωτογραφίες στα περιοδικά ανάλογων ημερών. Ένας λοιπόν νεαρός με πλησίασε και μου είπε: -Δεσποινίς..δεν έχω κανένα εδώ να με αποχαιρετήσει, κάντε μου μία αγκαλιά.Τον αγκάλιασα και τον φίλησα φίλη μου χωρίς ντροπή στο στόμα..ήταν..ένοιωθα..σαν να αποχαιρετούσα ένα δικό μου.Δεν ξέρω καν το όνομα του ή τι έγινε, ελπίζω να το θυμάται όπως κι εγώ.Την επομένη έφυγα στον Έβρο από Αθήνα δηλώνοντας την ταυτότητα μου σαν αρχηγός ομάδος στον Οδηγισμό και με δίπλωμα προσκοπικό νοσοκόμας , λίγες μέρες κράτησε όμως είδαμε άλλη φρίκη εκεί γιατί περιπλανιόντουσαν νεαροί φαντάροι χωρίς όπλα, τροφή και μας γέμιζαν τις χούφτες με σημειώματα για να επικοινωνήσουν με τις οικογένειες τους..Δεν θέλω να δω λοιπόν τέτοιες καταστάσεις ποτέ. Συγνώμη αν σε κούρασα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να με κούρασες;
      Με συγκίνησες και με καθήλωσες μ' αυτές σου τις μαρτυρίες.
      Ανατρίχιασα με το φιλί στο στόμα.
      Σ' ευχαριστώ ειλικρινά που σκάλισες παλιές πληγές και τις μοιράστηκες μαζί μας.
      Γεωργία μου, να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  13. Κανελλακι μου σε ευχαριστουμε πολύ που μαθενουμε χαρη σε σενα εμεις της επαρχιας οι ανθρωποι γεγονοτα και πραγματα που δεν ξερουμε πως συμβενουν στην Αθηνα ..εχουμε διαβασει μονο αυτα που εχουν γραφτει για εκεινη την εποχή ..ευτυχως που υπαρχουν και καποια μνημεια οπως τα υπογεια που λες για να μαθενουμε εμεις οι αδαεις τι βασανιστηρια περασαν εκει οι ηρωες εκεινης της εποχής...
    Ειναι η ιστορια μας ας μην την αλλοτριώνουν και ας μην ξεχναμε και εμεις να τους τιμουμε οπως τους αξιζει Μαρακι μου..φιλω σε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατά τους σύγχρονους εκδοροσφαγείς της ιστορίας μας, όλα ήταν τελικά θέμα "εθελοντισμού".
      Να μην ξεχνάμε, Ρούλα μου. Αυτό μόνο.
      Σε φιλώ γλυκά♥

      Διαγραφή
  14. Πιστεύω, Μαρία, να διάβασες και την ανακοίνωση τής υφυπουργού εργασίας. Συμπληρώνει θαυμάσια την ανακοίνωση τής υπουργού.

    Καταθέτω τώρα την έκθεση ενός μαθητή για την 28η Οκτωβρίου:
    Ο παππούς μου δεν πολέμησε το 1940, γιατί δεν είχε γεννηθεί ακόμα. Όμως ο πατέρας τού παππού μου που είχε προλάβει να γεννηθεί, πήγε με το όπλο του εθελοντής, και είχε αρχηγό το Δαβάκη. Ο Δαβάκης ήταν αρχηγός μιας Μηκυό που είχε σκοπό να προστατεύει τις αρκούδες που φώλιαζαν στα βουνά τής Ηπείρου.
    Επειδή οι κυνηγοί από την Ιταλία έμπαιναν στα δικά μας τα μέρη και σκότωναν τις αρκούδες, τους κάναμε πόλεμο και τους διώξαμε. Και κάθε χρόνο γιορτάζουμε την εθελοντική νίκη με παρελάσεις.
    … … … … … … … … … … … …
    Η Διευθύντρια τού σχολείου, η κυρία Νικ, μίλησε στα παιδιά για την διαδραστική σχέση τού παρελθόντος με το σήμερα. Της διέφυγε να μιλήσει για εισβολείς που μας κήρυξαν τον πόλεμο.
    Η Δασκάλα τής τάξης, η κυρία Δομνίκ, μίλησε στην τάξη για την αξία τού εθελοντισμού και ανέφερε για παράδειγμα τον Αρκτούρο.
    Ο παππούς τού μαθητή μίλησε στον εγγονό για τον πόλεμο τού ’40. Βέβαια δεν τον πολυπρόσεχε, γιατί κρατούσε στα χέρια του το κινητό και κάπου-κάπου το λοξοκοίταζε.
    Το παιδί συνέθεσε τις τρεις πηγές γνώσεων και έγραψε σήμερα την παραπάνω έκθεση.
    Πάντως ο παππούς ξανασυμβούλεψε τον πατέρα τού μαθητή να φροντίσει, όταν μεγαλώσει το παιδί, να πάρει γερή μόρφωση, δηλαδή οπωσδήποτε δύο διδακτορικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ καλό!!! Δεν το είχα πάρει είδηση και σ' ευχαριστώ πολύ, Άρη μου.
      Όντως, όλα είναι θέμα διδακτορικού τελικά. Και δικτατορικού, επίσης.

      Διαγραφή
  15. Πριν γκρεμιστεί, έπρεπε να είχαμε φροντίσει να γίνει μουσείο.
    Αυτή η εγγραφή μαζί με την Άννας είναι διαμαντάκια για μένα φέτος
    Να σαι καλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν βολεύει να έχουμε τέτοια μουσεία, Μάνια μου. Το ζητούμενο είναι η λήθη. Οπότε, ένας Χόντος, επιβάλλεται.
      Κι εσύ να είσαι καλά, σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  16. Αυτό για το κτήριο που βρίσκεται το Χόντος δεν το ήξερα να λοιπόν που η ιστορία μας μαθαίνει κι αυτά τα χρήσιμα πράγματα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό κι άλλα πολλά (γκρεμισμένα ή μη), υπάρχουν στο κέντρο της Αθήνας. Δεν το διαδίδουμε βέβαια, γιατί η ιστορία κοιμάται τον ύπνο (του αδίκου).
      Φιλιά πολλά Νατάσα μου!

      Διαγραφή
  17. παντα κατι μαθαινω εδω!
    σε ευχαριστω πολυ Μαρια μου

    χρονια μας πολλα
    ζητω το εθνος μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Α ρε Μαράκι ... πόσα ξέρεις και ποσα λιγα ξερουμε ακόμα!!! Δυστυχως το συμφέρον ήταν πάντα πρωταρχικός "καημός" στη χώρα μας και ακομα ειναι!!!!
    Σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το να μην ξέρουμε, είναι προσωπική μας ευθύνη.
      Και η αμάθεια, δεν είναι προς το συμφέρον μας, στα σίγουρα.
      Φιλιά πολλά Μαράκι μου!

      Διαγραφή
  19. εξαιρετικες οι πληροφοριες σου.Παντα κατι μαθαινουμε απο εδω.Καλο μηνα να εχουμε απο αυριο με υγεια και χαρα!!!Ειχα λιγο καιρο να περασω!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. οι απόψεις σου δε διαφέρουν από τις δικές μου. Ούτε και στην ανάρτησή σου περί ελευθερίας της έκφρασης των παιδιών στην παρέλαση. Εκπέμπονται μηνύματα αντιδράσεων, το θέμα είναι πόσοι είναι οι οι συντονισμένοι δέκτες...
    άψογη Μαρία, μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αρκούν κι αυτοί οι λίγοι που πήραν το μήνυμα.
      Ποτέ, άλλωστε, δεν υπήρξε ως πλειονότητα η υγιής σκέψη.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Αννετάκι μου♥

      Διαγραφή
  21. To διάβασα ετεροχρονισμένα, αλλά ένα μεγάλο μπράβο Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.