“Ζεϊμπέκικο, ο χορός των χορών!” *

 

“…Το ζεϊμπέκικο είναι κλειστός χορός, με οδύνη και εσωτερικότητα. Δεν απευθύνεται στους άλλους. Ο χορευτής δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον.

Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, τον οποίο τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου. Για πάρτη του καίγεται, για πάρτη του πονάει και δεν επιζητεί οίκτο από τους γύρω. Τα ψαλίδια, τα τινάγματα, οι ισορροπίες στο ένα πόδι είναι για
τα πανηγύρια. Το πολύ να χτυπήσει το δάπεδο με το χέρι, ν' ανοίξει η γη να μπει…

”…Ο σωστός [άντρας] χορεύει άπαξ· δεν μονοπωλεί την πίστα. Το ζεϊμπέκικο είναι σαν το Πάτερ Ημών. Τα είπες όλα με τη μία...”

Διονύσης Χαριτόπουλος

(απόσπασμα κειμένου του που δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ το 2002)

*Ο τίτλος της ανάρτησης είναι απόφθεγμα του Γιάννη Τσαρούχη που λάτρευε το ζεϊμπέκικο και το αποτύπωσε σε πολλά έργα του

Φωτογραφία: Πάρις Πετρίδης

 

 

                                                                      Ο Ζεϊμπέκης του Γιάννη Τσαρούχη